akgün akova - zeynep

zeynep söylesene

neden açmayıp yaktın sevgilinin gönderdiği mektubu

oysa biliyordun

onat kutlar’ın“yanmış bir giysinin küllerinden bir ipekböceğine ulaşılamaz” * dediğini

sırtımızı neden birbirimize değil de duvarlara dayıyoruz zeynep

kitap kurtlarımızı neden zehirliyorlar okullarda

ve sorularımıza neden doğru yanıt vermiyor öğretmenler

zeynep söylesene

neden yaralı kartalların düştüğü dağlara çıkıyoruz------------------------------------kıyı kahveleri dururken

ve nasıl yitiriyoruz analarımızı babalarımızın hoyratlığında

zamanın kestiği geri dönüşsüz bir bilet mi gençliğimiz-------------------ya da içimizde başka birileri mi var

niçin ağaç görünce kuşlardan utanıyoruz zeynep

“kafesin biri, bir kuş mu aramaya çıkmış”, * kafka’nın dediği gibi

yoksa

“her öten kuş, yardımcı olmuyor mu gerçekten göğe” *

bunu sana değil, erich fried’e soruyorum

ve kimden söz ediyor nietzsche,

“uçurumu sevenin kanatları olmalı” * derken

aşktan niçin korkuyoruz zeynep

aşık olduklarımıza hem tapıyor

hem boğmaya çalışıyoruz bir kaşık suda

paylaşılacak bir ekmeğin arasında yuva denen hapishaneye gizlice soktuğumuz bir törpü müdür aşk

bizi yakaladıkça hırpalayan bir yürek kabadayısı mıdır

geçmek için gölgesini arayan yaban atları mıdır aşıklar

yalnız sana değil kendime de soruyorum

soruyorum ve bellek evreninde başka soru yağmurlarıyla karşılaşıyorum

kim olduğumu anlamak için uçurumlara ve kanatlara bakıyorum

savaşlara ve barışlara

elmaslara ve buğdaylara

tekerleğe ve bilgisayara bakıyorum

anlamak için kim olduğumu

senin gözlerine bakıyorum zeynep

yanlış anlama ama neden yakmayıp açtın sevgilinin gönderdiği mektubu

akgün akova